خیلی وقت‌ها، من بشقاب به ظاهر تمیز را می‌شویم زیرا باقیمانده‌ای از صابون روی سطح وجود دارد.
به همان اندازه که می‌خواهم آن قسمت را با حوله بتراشم، این کار را نمی‌کنم زیرا مواد شیمیایی و موادی در صابون وجود دارد که هنگام بلعیدن مضر هستند.
تکه‌های صابون باقی‌مانده پس از شستشوی ظروف قابل مشاهده است، اما در مورد مواد شیمیایی که با چشم غیرمسلح قابل تشخیص نیستند، چطور؟
مواد موثره مورد استفاده در مایع ظرفشویی چیست؟
بازار طیف گسترده ای از مایعات ظرفشویی را ارائه می دهد – برخی از آنها قول می دهند ظروف شما را با یک ضربه تمیز کنند و برخی دیگر نوید عطری دلپذیر را می دهند.
اما برخی از مواد پایه در اکثر مایعات ظرفشویی تجاری، اگر نگوییم همه، رایج هستند.
اینها مواد فعالی هستند که برای تمیز کردن چربی و باقی مانده مواد غذایی سرسخت از بشقاب، کارد و چنگال و ظروف آشپزی شما مورد نیاز هستند.
1) تریکلوزان یکی از این مواد فعال است که به طور گسترده در ژل ها استفاده می شود.
این عامل ضد باکتری و ضد قارچ در ایالات متحده آمریکا به دلیل اثرات نامطلوب آن بر میتوکندری – نیروگاه سلول های ما ممنوع شد.
به دنبال آن، بسیاری از شرکت‌هایی که در هند می‌فروشند، استفاده از آن را در محصولاتی که احتمال بلعیدن دارند، مانند خمیر دندان، متوقف کردند. تریکلوزان اگرچه رقیق شده است، اما همچنان در مایعات ظرفشویی استفاده می شود.
2) سدیم لورت سولفات (SLES) در پاک کننده های توالت و همچنین در صابون های ظرفشویی استفاده می شود.
SLES که عمدتا به عنوان یک عامل کف کننده استفاده می شود که می تواند از طریق گریس نفوذ کند و آن را از سطح ظروف تمیز کند، می تواند توسط سلول های پوست جذب شود. اگر پوست حساسی دارید، ممکن است منجر به راش و واکنش های آلرژیک شود.
مایع لباسشویی سپید جزو مایع هایی می باشد که در کنار کیفیت عالی که دارد از قیمت مناسبی نیز برخوردار است.
3) دی سدیم EDTA، یک عامل کف کننده، معمولا در مایعات ظرفشویی یافت می شود.
این ماده در اشکال رقیق شده خطرناک نیست، اما از آنجایی که “افزایش دهنده نفوذ” است، شناخته شده است که سلول های پوست را به گونه ای مختل می کند که اجازه می دهد سایر مواد شیمیایی جذب شوند.
4) فسفات ها- یکی دیگر از موادی که معمولا در این ژل های ظرفشویی یافت می شود، فسفات ها هستند که اگرچه در طبیعت یافت می شوند، اما زمانی که به صورت غلیظ وارد شوند، می توانند اکوسیستم را مختل کنند.
5) فرمالدئید- سازمان ایمنی و استانداردهای غذایی هند (FSSAI) استفاده از این ترکیب آلی را برای نگهداری ماهی ممنوع کرده است.
خطرات سلامتی آن بسیار گسترده است، جدی ترین آن این است که سرطان زا شناخته شده است.
حتی با این عواقب جدی، فرمالدئید یا شکل رقیق شده آن (فرمالین) در چند مارک صابون ظرفشویی یافت می شود.
هنگامی که فسفات ها را از طریق سیستم زهکشی خود به دریاچه ها، حوضچه ها و دیگر بدنه های آبی رها می کنید، باعث می شود جلبک ها سریعتر از حد متوسط رشد کنند و در نتیجه بر اکوسیستم آنجا تأثیر منفی می گذارد.
