گردو از دیگر آجیل ها و دانه های روغنی به دلیل محتوای بالای اسیدهای چرب اشباع نشده چند غیر اشباع، عمدتاً به شکل امگا 3، که فواید آن بر سلامت قلب و عروق به خوبی نشان داده شده است، متمایز می شود.
وقتی می دانیم که محتوای چربی آجیل و همچنین سایر مواد فعال موجود در آن فواید زیادی برای سلامتی به همراه دارد، دیگر تردیدی در ادغام آن به طور منظم در رژیم غذایی خود نداریم.
از جمله مواد مغذی موجود در گردو آجیل حسینی به مقدار مناسب می توان به موارد زیر اشاره کرد:
منگنز: گردو منبع عالی منگنز است.
منگنز به عنوان یک کوفاکتور برای چندین آنزیم عمل می کند که ده ها فرآیند متابولیک مختلف را تسهیل می کند.
همچنین در جلوگیری از آسیب ناشی از رادیکال های آزاد شرکت می کند.
فسفر: گردو منبع فسفر است (لیست مواد مغذی فسفر ما را ببینید).
فسفر بعد از کلسیم دومین ماده معدنی فراوان در بدن است.
نقش اساسی در شکل گیری و حفظ استخوان ها و دندان های سالم دارد.
علاوه بر این، از جمله در رشد و بازسازی بافت ها شرکت می کند و به حفظ pH طبیعی خون کمک می کند.
در نهایت، فسفر یکی از اجزای تشکیل دهنده غشای سلولی است.
منیزیم: گردو منبع منیزیم است.
منیزیم در رشد استخوان ها، ساخت پروتئین ها، فعالیت های آنزیمی، انقباض ماهیچه ها، سلامت دندان ها و عملکرد سیستم ایمنی بدن شرکت می کند.
همچنین در متابولیسم انرژی و در انتقال تکانه های عصبی نقش دارد.
آهن: آجیل تنها منبع آهن برای انسان است.
هر سلول بدن حاوی آهن است.
این ماده معدنی برای انتقال اکسیژن و تشکیل گلبول های قرمز در خون ضروری است.
همچنین در تولید سلول های جدید، هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی (پیام رسان در تکانه های عصبی) نقش دارد.
لازم به ذکر است که آهن موجود در گیاهان (مثلاً در گردو) نسبت به آهن حیوانی کمتر جذب بدن می شود.
با این حال، جذب آهن از گیاهان اگر با مواد مغذی خاصی مانند ویتامین C مصرف شود، مطلوب است.
روی: آجیل منبع روی است.
روی به ویژه در واکنش های ایمنی، در تولید مواد ژنتیکی، در درک طعم، در بهبود زخم ها و در رشد جنین شرکت می کند
. همچنین با جنسیت و هورمون های تیروئید تداخل دارد.
در پانکراس، در سنتز (تولید)، ذخیره سازی و آزادسازی انسولین همکاری می کند.
